Δύο μήνες μετά την πυρκαγιά της 17ης Ιουλίου, τους δρόμους της Σαρωνίδας “κοσμούν” –
ξανά – στοίβες με ξερόχορτα και ξερόκλαδα, με την θερμοκρασία στα ύψη.
Και ο Δήμος Σαρωνικού αδυνατεί – ξανά – να αναλάβει τις ευθύνες του για την αποκομιδή της
επικίνδυνης εύφλεκτης ύλης. Η επίσημη απάντηση είναι ότι ο Δήμος έχει μόνο ένα
φορτηγό κι αυτό κατεστραμμένο, οπότε αναγκάζεται να πληρώνει ιδιωτική εταιρεία,
προκειμένου να απομακρυνθούν οι απανταχού παρούσες στοίβες.
Σε πολλές δε περιπτώσεις τα ακαθάριστα οικόπεδα συνεχίζουν να μετατρέπονται σε
πρόχειρες χωματερές, ως πρόκληση και πρόσκληση για νέα φωτιά, όπως κατήγγειλα
στις 20 Ιουλίου. Η θέση του Δήμου Σαρωνικού είναι ότι δεν γνωρίζει τους ιδιοκτήτες όλων
των οικοπέδων και δεν μπορεί να παρέμβει. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ασυνείδητοι
ιδιοκτήτες που δεν ενδιαφέρονται για τα οικόπεδά τους, τα οποία είναι “βραδυφλεγείς
βόμβες” και αποτελούν πολύ μεγάλο κίνδυνο. Είναι αυτονόητο ότι οι εν λόγω ιδιοκτήτες
πρέπει να ειδοποιούνται εγκαίρως και να τους επιβάλλονται κυρώσεις σε περίπτωση που δεν
αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
Επί του θέματος αυτού εισπράττω αντικρουόμενες απαντήσεις από διάφορες πλευρές. Ο
Δήμος ισχυρίζεται ότι δεν έχει πρόσβαση στο Κτηματολόγιο για μη υδροδοτούμενα
οικόπεδα, αλλά δικηγόροι και πολιτικοί μηχανικοί που ασχολούνται με αγοραπωλησίες
ακινήτων επιμένουν ότι αυτό δεν ισχύει. Ακούω, επίσης, ότι υπάρχει νομοθεσία που
προβλέπει την ευθύνη του Δήμου να αναλαμβάνει τον καθαρισμό “ορφανών”
οικοπέδων για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Πληροφορούμαι από τα ΜΜΕ ότι η
κυβέρνηση προσανατολίζεται προς αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου για τις ευθύνες
των Δημων σε ό,τι αφορά την πυροπροστασία, όπως και τα αντιπλημμυρικά συστήματα.
Θα περίμενα απ’όλους του υποψήφιους στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές
εκλογές να τοποθετηθούν με σαφήνεια σ’αυτό το κρίσιμο θέμα.
Και μια και μιλάμε για τις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου, η συντριπτική πλειοψηφία των
κατοίκων της Σαρωνίδας – φαντάζομαι και σε άλλες κοινότητες του Δήμου Σαρωνικού –
εκφράζουν με κάθε ευκαιρία δυσπιστία προς τους τοπικούς άρχοντες, πρώην και
μελλοντικούς. Τόσο οι φωτιές οσο και οι πλημμύρες του τελευταίου διμήνου έβγαλαν στη
φόρα όλες τις παθογένειες του ελληνικού κράτους και την γύμνια των Οργανισμών Τοπικής
Αυτοδιοίκησης. Επίσης, έφεραν στην επιφάνεια τον διοικητικό κυκεώνα και την
ασυνεννοησία μεταξύ κεντρικού κράτους, περιφερειών και δήμων.
Τους τελευταίους δύο μήνες έχω στείλει πολλές επιστολές, χωρίς να λάβω καμία απάντηση
επί της ουσίας. Στην καλύτερη περίπτωση, μού έχουν απαντήσει διάφορες δημόσιες
υπηρεσίες ότι δεν είναι αρμόδιες να ασχοληθούν με τις καταγγελίες μου! Όποιος, λοιπόν,
βγάλει άκρη με τις αρμοδιότητες και ευθύνες των διαφόρων βαθμίδων της δημόσιας
διοίκησης, θα δικαιούται να προταθεί για βραβείο Νόμπελ και να το διεκδικήσει με
αξιώσεις!
Εν τω μεταξύ, δεν μάς μένει παρά να εναποθέσουμε όλες τις ελπίδες μας στην Παναγία
(μεγάλη η χάρη της)! Η εκκλησία της στη Σαρωνίδα σώθηκε από τη φωτιά της 17ης
Ιουλίου, έστω και σ’έναν κατάμαυρο κλοιό από καμένους κορμούς – πιθανώς ως
απόδειξη ότι στην Ελλάδα και άθεος να είσαι, θέλεις δε θέλεις μόνο στο έλεος του Θεού
μπορείς να ελπίζεις!
Ειρήνη Λεωνιδοπούλου, Κάτοικος Σαρωνίδας