Ο προοδευτικός και συνάμα δυναμικός για την εποχή Δημήτριος Καρέλλας, γεννημένος στην Γορτυνία συστήθηκε στον επιχειρηματικό χώρο με την δημιουργία των εργοστασίων Υφαντουργίας. Πρώτο του εργοστάσιο στη Σύρο, που είχε εγκατασταθεί λόγω της Κρητικής Επανάστασης το 1866, με την παραγωγή χρωματιστών δρίλλιων.

Με τον θάνατο του Δ. Καρέλλα τη διοίκηση των εργοστασίων την αναλαμβάνουν οι τρεις γιοι του, Νίκος, Παναγιώτης και Θεόδωρος, οι οποίοι μεγάλωσαν και τις επιχειρήσεις τους.  Ιδρύουν εργοστάσια στον Πειραιά το 1924, στο Λαύριο το 1955 και στο Άστρος το 1975 με την ονομασία ΑΙΓΑΙΟΝ ΑΕ.

ΙΔΡΥΣΗ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΑΣΤΡΟΣ

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 οι αλησμόνητοι Γαρδικιώτης και Χασαπογιάννης με γνώμονα πάντα το καλό του Άστρους και γενικότερα την ευημερία της περιοχής της Θυρέας συνετέλεσαν σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του εργοστασίου που ιδρύθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Το Κλωστοϋφαντουργείο ΑΙΓΑΙΟΝ είχε ως κύριο σκοπό την βιομηχανία κατεργασίας και εμπορίας βάμβακος για την παραγωγή νημάτων και υφασμάτων.

Το εργοστάσιο απασχολούσε γύρω στα 700 άτομα προσωπικό, με την πλειονότητα να είναι εργάτες. Ανάμεσά τους υπήρχαν βέβαια και οι μηχανικοί που ήταν υπεύθυνοι για την συντήρηση και την επίλυση των βλαβών στις μηχανές, τα άτομα που δούλευαν στο λογιστήριο και τέλος τους υπεύθυνους προσωπικού, τους προσωπάρχες, όπως έλεγαν οι εργάτες, οι οποίοι συμμερίζονταν τις γνώμες των εργατών και χώριζαν τις βάρδιες. Στο εργοστάσιο οι βάρδιες ήταν τρεις. Η επεξεργασία του βαμβακιού για να το κάνουν νήμα και έπειτα κλωστές ήταν ο κύριος άξονας του εργοστασίου. Στο ισόγειο από την άλλη υπήρχε το ραφείον, στο οποίο έραβαν σεντόνια, μαξιλαροθήκες τα οποία τα έκαναν εξαγωγές.

Η περιοχή της Θυρέας και των Βρασιών γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη και άνθηση με την ίδρυση του εργοστασίου. Υπήρχε τουλάχιστον ένα άτομο από κάθε οικογένεια που δούλευε στο εργοστάσιο. Ερχόμενοι σε επαφή με κάποιες κυρίες που θέλουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, μας ανέφεραν: «Έχουμε φάει ψωμάκι λόγω του εργοστασίου», «έκανα οικογένεια, μεγάλωσα τα παιδιά μου, έφτιαξα την περιουσία μου με τα χρήματα που μας έδιναν στο εργοστάσιο», «να είναι καλά ο Καρέλλας που συντηρήσαμε τις οικογένειές μας», λόγια συγκίνησης, λόγια βγαλμένα από την ψυχή .

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΟ ΜΑΡΑΣΜΟ

Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν… Η μεταπολίτευση που επικρατούσε εκείνη την περίοδο οδήγησε στον μαρασμό της βιομηχανίας και φυσικά αυτό επηρέασε και το μεγαλύτερο κολοσσό της υφαντουργίας το ΑΙΓΑΙΟΝ που κήρυξε πτώχευση και το 1990 το εργοστάσιο στο Άστρος έκλεισε, αφού πρώτα είχαν κλείσει αυτό του Φαλήρου και του Λαυρίου. Υπήρχαν βέβαια πολλοί που συνέδεσαν την πτώχευση όχι αποκλειστικά λόγω μεταπολίτευσης αλλά και της αγνής αγάπης του Καρέλλα για τον Εθνικό , την ομάδα του Πειραιά, ο οποίος επί 15ετία στήριζε οικονομικά την ομάδα , τότε που έγραφε χρυσές σελίδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, στις μεγαλύτερες δόξες της .

Σήμερα, στο τέλος του δρόμου του Άστρους, πηγαίνοντας προς τα ορεινά χωριά της Μελιγούς και του Αγιάννη, στο δεξί μας χέρι θα αντικρίσουμε το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο του Καρέλλα, ένα εργοστάσιο άνθησης για την εποχή στο οποίο οι παλιοί θα αναπολούν με νοσταλγία και αγάπη καθώς μπόρεσαν να εξασφαλίσουν οικονομικά την ζωή τους.