Έχετε ξεκινήσει την εκδρομή με την παρέα σου, βρίσκεστε σε υψόμετρο περίπου 750 μ. στην ευρύτερη περιοχή της Καρδίτσας και συναντάτε μια παρέα με ποδήλατα. Λίγο πιο κάτω, κάποιοι κάνουν ιππασία, ενώ κάποιοι ορειβάτες ετοιμάζονται να ανέβουν πιο ψηλά. Μέχρι εδώ όλα καλά, όμως αυτοί με τις στολές και τα κανό στους ώμους, πού πάνε; Πού θα βρουν το νερό; Πολύ απλά, στην τεχνητή λίμνη Πλαστήρα. Ένα μέρος γεμάτο δράση, ηρεμία και μυστικά, που περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.
Μια λίμνη γεννιέται…
Από όπου και αν αρχίσουμε το ταξίδι γύρω από την λίμνη, έχουμε τη δυνατότητα να επισκεφτούμε υπέροχα μέρη. Οπότε, ας ξεκινήσουμε από την νότια πλευρά, από το σημείο ορόσημο, όπου και βρίσκεται το φράγμα μήκους 220 μέτρων, το οποίο μπορούμε να το περπατήσουμε για να δούμε το απέραντο πράσινο από την μία πλευρά και το απέραντο γαλάζιο με τις δαντελωτές ακτές από την άλλη πλευρά, αλλά και το μεγαλύτερο νησί, τη Νιάγκα. Η λίμνη έχει μήκος 12 χλμ. και μέγιστος πλάτος 4 χλμ.
Έχοντας πάρει τον δρόμο δυτικά του φράγματος με κατεύθυνση προς το Βορρά, περίπου 2χλμ. από τον κεντρικό δρόμο, μέσω χωματόδρομου και σε υψόμετρο 1.350μ, θα βρούμε το Παρατηρητήριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με θέα που κόβει την ανάσα. Κάπου εκεί, το 1925, είχε σταθεί ο Νικόλαος Πλαστήρας και είχε οραματιστεί τη δημιουργία μιας λίμνης, που θα υδροδοτούσε τους γύρω οικισμούς, θα άρδευε το Θεσσαλικό κάμπο και παράλληλα θα προστάτευε από αναπάντεχες πλημμύρες. Το όνειρο αυτό έγινε πραγματικότητα το 1959 με τη δημιουργία του φράγματος αξιοποιώντας τις ιταλικές πολεμικές αποζημιώσεις.
Ο δρόμος, που ακολουθούμε μέχρι το Νεοχώρι, μας χαρίζει υπέροχες εικόνες, καθώς περνάμε από το χωριό Μπελοκομίτη και σε υψόμετρο 1.400μ βρίσκεται η Ιερά Μονή της Παναγίας Πελεκητής. Συνεχίζοντας στον κεντρικό δρόμο, θα φτάσουμε στο Νεοχώρι, που αποτελεί το μεγαλύτερο χωριό (1.100 κάτοικοι) της περιοχής με ξενοδοχεία, εστιατόρια και μαγαζιά. Εδώ αξίζει να επισκεφτούμε τον Βοτανικό Κήπο, που έχει ως στόχο τη συγκέντρωση μέρους των χλωριδικών στοιχείων της ευρύτερης περιοχής της λίμνης, αλλά και γενικότερα του Ελλαδικού χώρου.
Μετά από 5 περίπου χιλιόμετρα, θα φτάσουμε στην πλαζ της Πεζούλας, όπου έχει δραστηριότητες όπως βαρκάδα, θαλάσσιο ποδήλατο, τοξοβολία, αναρρίχηση και άλλα. Από εδώ ξεκινάει ο κολυμβητικός διάπλους, που καταλήγει στην ακτή Λαμπερού, ενώ το καλοκαίρι διοργανώνεται και το Φεστιβάλ Λίμνης Πλαστήρας. Το νερό που κινεί τους υδροστρόβιλους, πέφτει από τα 77 μέτρα και η παραγόμενη ισχύς είναι 129,9 MW.
Στις ακτές της περιοχής φαίνεται, χαρακτηριστικά, και η αυξομείωση της στάθμης του νερού ανάλογα με την εποχή. Άλλωστε, όλη η περιοχή, που διέσχιζε ο ποταμός Ταυρωπός, από παραποτάμια έγινε παραλίμνια, με την επέμβαση, του ανθρώπου.
Το νερό μεταφέρεται, μέσω ενός αγωγού, στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της ΔΕΗ. Παράλληλα, επειδή η λίμνη και η γύρω περιοχή αποτελούν φυσικά και τεχνητά οικοσυστήματα, η ΔΕΗ, που σήμερα έχει αναλάβει τη διαχείριση του φράγματος, με συνεχείς δράσεις, κάνεις τακτικούς καθαρισμούς του φράγματος και της επιφάνειας του ταμιευτήρα, ενώ στηρίζει έμπρακτα την παρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων. Άλλωστε, οι Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί ως Εγκαταστάσεις Πολλαπλού σκοπού παίζουν πολύ σοβαρό ρόλο στην Εθνική Οικονομία και συμβάλλουν τα μέγιστα στην κοινωνική ζωή των περιοχών που βρίσκονται και λειτουργούν.
Αφήνοντας πίσω μας την ακτή Πεζούλας, θα κατευθυνθούμε στα Καλύβια Φυλακτής, από όπου μπορούμε να ανηφορίσουμε προς τη Φυλακτή (1.000μ υψόμετρο) και τις πλαγιές του όρους Βουτσικάκι (2.154μ. υψόμετρο) που αποτελεί μέρος της οροσειράς των Αγράφων.
Στο ταξίδι μας πρέπει σίγουρα να συμπεριλάβουμε τις υπέροχες γεύσεις της περιοχής όπως τυρί τσαλαφούτι, χυλοπίτες, αγραφιώτικες πίτες, κατσικάκι, ενώ το ντόπιο μαύρο κρασί “Μεσενικόλα” θα δώσει την εύθυμη νότα στα γεύματα μας.
Η παραπάνω διαδρομή αποτελεί ένα μικρό μέρος των 58χλμ., που είναι το συνολικό μήκος του γύρου της λίμνης και σίγουρα θα χρειαστούμε 2-3 ημέρες για να γυρίσουμε όλες τις μαγικές γωνιές, που κρύβονται μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Οπότε, αξίζει πριν το ταξίδι, να κάνουμε έναν καλό σχεδιασμό της διαδρομής και να συγκεντρώσουμε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούμε, ώστε να αφεθούμε στην ομορφιά και την ηρεμία της φύσης.
